O mnie

Moje zdjęcie
dolnośląskie, Poland
Witam serdecznie wszystkich na moim blogu. Twórczość, którą się zajmuję jest dla mnie bardzo istotna.Duża część tego, kim jestem. To malarstwo akrylowe i olejne, rękodzieło . Mój styl malarstwa jest zróżnicowany. Od realizmu do abstrakcji. Uwielbiam eksperymentować z materiałami i technikami w mojej pracy. Lubię tworzyć ciekawe tekstury, mocne, nasycone barwy.Tutaj chcę podzielić się moją ogromną pasją, podróżą w świat twórczej ekspresji. Zapraszam wszystkich do pozostawiania komentarzy i ponownych odwiedzin. :-) Welcome to my blog. Aby powiększyć obraz należy kliknąć na niego.

2011-02-28

WE DWOJE


















Akryl, werniks,2 x 50cm x 40cm
   Monolog z Tobą

Bo wiesz,tak naprawdę,nie wiem czy to Ty
Kiedy tak siedzimy obok siebie
GDy wiatr przenika moje włosy
Ciebie bawi wody szum.
Pragniesz ciszy.
Bo wiesz,tak naprawdę,nie wiem czy to Ty
Kiedy tak idziemy w milczeniu
Gdy moje myśli jak gorzka czekolada
Ciebie pożera bezsilność.
Pragniesz mojego roztrzepania.
Bo wiesz,tak naprawdę,nie wiem czy to Ty
Kiedy tak jemy lody w czasie deszczu
Gdy liczę krople spływające po szybie
Ciebie niosą Twoje słowa.
Pragniesz wysłuchania.
Bo wiesz,tak naprawdę,nie wiem czy to Ty
Kiedy tak połykamy radość Bożego popołudnia
Gdsy plotę wianek nad wodnym strumykiem
Ciebie śmieszy zbieranie koniczyn i kaczeńców.
Pragniesz odpoczynku.
Bo wiesz,tak naprawdę,nie wiem czy to Ty
KIedy tak uczymy się razem
Gdy ściskam winną wszystkiemu książkę
Ciebie próbują zająć własne plany.
Pragniesz ich spełnienia.
Bo wiesz,tak naprawdę,nie wiem czy to Ty
Kiedy tak wracamy znad zalewu
Gdy wsłuchuję się w przeraŹliwy oddech nocy
Ciebie straszą opowieści o świętych.
Pragniesz innych tematów.
Bo wiesz,tak naprawdę,nie wiem czy to Ty
Kiedy tak rozmawiamy przez telefon
Gdy skrzętnie układam książki
Ciebie nie martwi to ile tracisz.
Pragniesz rozmowy.
Bo wiesz,tak naprawdę,nie wiem czy to Ty
Kiedy tak jedziemy po koncercie do domu
Gdy zmartwiona liczę minuty
Ciebie nie przejmuje prędkość.
Pragniesz zainteresowania.
Bo wiesz,tak naprawdę,nie wiem czy to Ty
Kiedy tak oglądamy wieś
Gdy pokazuję Ci mój wolny czas
Ciebie zachwyca piękno lasu.
Pragniesz bym była?
Tak naprawdę skąd mam wiedzieć czego pragniesz?
Co Cię cieszy,smuci,martwi,nudzi,o czym myślisz?
Czy nie myślisz o ucieczce,kiedy jesteś obok?
Nie żałujesz słów,myśli,momentów?
I dlaczego mam tak wiele pytań?
/PoemProject - "bestyja"/

1 komentarz:

  1. Troszkę smutne te rozważania. Niepewność. Ale można docenić wartość pewności a przynajmniej swojego o niej przekonania :)

    OdpowiedzUsuń