O mnie

Moje zdjęcie
dolnośląskie, Poland
Witam serdecznie wszystkich na moim blogu. Twórczość, którą się zajmuję jest dla mnie bardzo istotna.Duża część tego, kim jestem. To malarstwo akrylowe i olejne, rękodzieło . Mój styl malarstwa jest zróżnicowany. Od realizmu do abstrakcji. Uwielbiam eksperymentować z materiałami i technikami w mojej pracy. Lubię tworzyć ciekawe tekstury, mocne, nasycone barwy.Tutaj chcę podzielić się moją ogromną pasją, podróżą w świat twórczej ekspresji. Zapraszam wszystkich do pozostawiania komentarzy i ponownych odwiedzin. :-) Welcome to my blog. Aby powiększyć obraz należy kliknąć na niego.

2011-10-03

POMYKA JESIEŃ...

Wczoraj objeździłam moje górki i doliny rowerem w  poszukiwaniu złotej jesieni. Tak, nie da się ukryć  już pomyka.

"Pomyka jesień"
Po łąkach mgły się snują gęsto
i babie lato ścieżki wikła,
nocami ciągną dzikie gęsi,
z wysoka nas żegnają krzykiem
Liść rdzawy pod stopami chrzęści
i spada z świerku sucha szyszka,
nocami ciągną dzikie gęsi,
Jesień jak rudy lis pomyka.

Pomyka jesień
gdzieś na zapiecek ciepły,
ślad słońca blady ledwie skrzy się w oknie
Pomyka jesień,
kałuża szronem krzepnie,
zając na przemian w polu schnie i moknie

Pomyka jesień
W nas tli się jeszcze sierpień,
niedopalona do cna skwaru szczypta
Pomyka jesień
Tarniny depcze cierpkie,
struny pękają w lata kruchych skrzypcach

We wrzosach brzęk już milknie pszczeli
i dąb się stroi w kolor miedzi;
zostanie sosen wierna zieleń,
krwawiący głóg na szarej miedzy
I gęsi wnet ustanie przelot,
gawronów chmara nas nawiedzi,
krakaniem czarnym świat obdzielą,
Jesień tu długo nie usiedzi

Pomyka jesień
gdzieś na zapiecek ciepły,
ślad słońca blady ledwie skrzy się w oknie
Pomyka jesień,
kałuża szronem krzepnie,
zając na przemian w polu schnie i moknie

Pomyka jesień.
W nas tli się jeszcze sierpień,
niedopalona do cna skwaru szczypta
Pomyka jesień
Tarniny depcze cierpkie,
struny pękają w lata kruchych skrzypcach

Pomyka jesień
gdzieś na zapiecek ciepły
Ślad słońca blady ledwie skrzy się w oknie
Pomyka jesień...
Tekst:Stanisław Kamiński



A teraz  spojrzałam w moje okno i  widzę  w moim  ogrodzie jak  nicie  pajęczyn -  babiego lata snują się w słońcu...Jest jeszcze ciepło i pięknie, oby  jak najdłużej ! 



 Dziękuję za wizyty  i komentarze :)) Pozdrawiam cieplutko ! :))

5 komentarzy:

  1. Pomyka jak najbardziej... babim latem się snuje

    OdpowiedzUsuń
  2. podobno juz idzie zimno, więc trzeba się cieszyć ostatnimi tak ciepłymi dniami :):):)

    OdpowiedzUsuń
  3. Dziś jeszcze ta piękna, złota przemykała, ciekawe z jakim obliczem pomknie jutro?

    OdpowiedzUsuń
  4. Zapraszam na mojego bloga po wyróżnienie

    OdpowiedzUsuń